శతక
సౌరభాలు -2
ధూర్జటి శ్రీ కాళహస్తీశ్వర శతకము - 4
మదమాతంగములందలంబులు హరుల్మాణిక్యముల్పల్లకుల్
ముదితల్ చిత్రదుకూలముల్పరిమళంబుల్మోక్ష మీ జాలునే
మదిలో వీని నపేక్ష చేసి నృపధామ ద్వారదేశంబు గాం
దినంబుల్ వృథ పుత్తు రజ్ఞు లకటా
శ్రీ కాళహస్తీశ్వరా !
శంకరా ! ఏనుగుల ,గుఱ్ఱాలు , పల్లకీలు ,
రత్న మాణిక్యాలు ,పట్టువస్త్రాలు ,
స్త్రీలు అలంకారాలు మోక్షము నీయలేవు .
అజ్ఞానులు వీటినే కోరి రాజద్వారాల
వద్ద రోజుల కొద్దీ పడిగాపులు పడి వృథా గా కాలాన్ని వ్యర్దం చేసుకుంటారు . ఎంత
అవివేకులు వారు .
రోసీ రోయదు కామినీ జనుల తారుణ్యోరు సౌఖ్యంబులన్
పాసీ పాయదు పుత్రమిత్ర ధన సంపద్ర్భాంతి , వాంఛా లతల్
కోసీ కోయదు నా మనంబకట ,నీకున్ బ్రీతి సత్ర్కియల్
చేసీ చేయదు దీని త్రుళ్ళణచవే ! శ్రీ కాళహస్తీశ్వరా !
శ్రీ కాళహస్తీశ్వరా ! నా మనస్సు యౌవ్వన సుకాలను అసహ్యించుకుంటూనే అనుభవిస్తూ ఉంటుంది. పుత్ర
మిత్ర ధన సంపద్భ్రాంతి వదిలేసినట్లే
ఉంటుంది కాని వదలలేదు . కోరికలనే తీగలను
తెంచి వేస్తుందే కాని పూర్తిగా కోసి పారవేయలేకపోతోంది . నామనస్సు నీకు
ప్రీతి కల్గించే సత్కార్యాలను చేస్తన్నటేలే టుంది కాని చేయదు . కావున దీని పొగరును
అణచి నీ మార్గానికి తెచ్చుకొమ్ము తండ్రీ !
ఎన్నేళ్ళుండుదు
నేమి గందునిక నే నెవ్వారి రక్షించెదన్
నిన్నే నిష్ట భజించెద న్నిరుపమోన్నిద్ర ప్రమోదంబు నా
కెన్నండబ్బెడు నెంతకాలమిక
నేనిట్లున్న నన్నియ్యెడం
జిన్నంబుచ్చక నన్ను నేలుకొనవే శ్రీ కాళహస్తీశ్వరా !
శ్రీశంకరా !.నేనింకా ఎన్నేళ్లు బ్రతుకుతాను ? బతికి చూడవలసిన దేముంది ? నేనింకా ఎవ్వరిని కాపాడాలి ? ఎటువంటి నిష్ట తో నిన్ను పూజించ
గలను ? సుషుప్త
జాగ్రదవస్ధ ల్లో కూడ నీ స్మరణ నాకు ఎప్పుడు లభిస్తుందో ?
ఇంకా ఎన్నాళు నేనిలా అశక్తుడు గా ఉండిపోవాలి ? నన్ను నీవు చిన్నబుచ్చక త్వరగా
నీచెంతకు చేర్చుకో స్వామీ !
భక్తి శతక రచన లోని
ప్రధానాంశము ఆత్మ నివేదనము . కవి తన ఆవేదనను రోదనను మనసు చించి తన దైవం ముందు
ఆరపోస్తాడు. అప్పుడే కవి కి ఆత్మ తృప్తి
కలుగి ,మనసు తేలిక పడుతుంది .
చావం కాలము చేరువౌటెరిగియుం చాలింపగా లేక ,త
న్నే వైద్యుండు చికిత్సఁబ్రోవగలడో ,ఏ మందు రక్షించునో ,
ఏ వేల్పుల్ కృపజూతురో యనుచు నిన్నింతైన చింతిప డా
జీవశ్రాద్ధము చేసికొన్న యతియున్ ;
శ్రీ కాళహస్తీశ్వరా !
శ్రీ కాళహస్తీశ్వరా ! మానవుడు చావుకాలము దాపురించినదని
తెలిసి కూడ , బ్రతుకు పై ఆశను చంపుకోలేక , తనను ఏ వైద్యుడు కాపాడతాడా ఏమందు
ర7స్తుందా , ఏ దేవుడు తన ప్రాణాలను నిలబెడతాడా అని ఆలోచిస్తాడే కాని గయ వంటి
ప్రదేశాల్లో జీవశ్రాద్ధము పెట్టుకున్న సన్యాసి కూడ ఆ సమయం లో నిన్ను గూర్చి
కొంచెము కూడ ప్రార్ధంచడు కదా !
దినముం జిత్తములో సువర్ణ ముఖరీతీర ప్రదే శామ్ర కా
నన , మధ్యోపలవేది కాగ్రమున నానందంబునం పంకజా
సన నిష్ట న్నినుఁ జూడఁ గన్న నదివో సౌఖ్యంబు లక్ష్మీవిలా
సిన మాయానటనల్ సుఖంబులగునే ? శ్రీ కాళహస్తీశ్వరా !
ఈశ్వరా !
ప్రతి రోజు సువర్ణ ముఖీనదీ తీర మందున్న మామిడి తోట మధ్యలో నున్న బండరాతి పై ఆనందంగా
పద్మాసనం లో కూర్చొని నిన్ను చూడగల్గినదే సౌఖ్యము. కాని చంచలమైన సంపదలచే లభించు
ఆనందములు సుఖము నీయవు కదా !
ఆలంచు న్మెడగట్టి , దానికి నపత్యశ్రేణిఁ గల్పించి , త
ద్బాలవ్రాతమునిచ్చి పుచ్చుకొను సంబంధంబు గావించి ,యా
మాలార్కంబున బాంధవంబనెడి ప్రేమం గొందరం ద్రిప్పగా
సీలన్సీల నమర్చినట్లొ సగితో :
శ్రీ కాళహస్తీశ్వరా !
ఈశ్వరా ! భార్య అనే ఒక దాన్ని మెడకు కట్టి , దానికి
పిల్లలు అనే వాళ్ళను కల్పించి , వారికి పిల్లలను
వారికి అల్లుళ్ళూ ,కోడళ్లూ ఇచ్చి పుచ్చుకునే సంబంధాలను కల్పించి , ఒక దండ వలే బంధుత్వమనే ఒక మోహబంధం లో ఈ జీవిని
బంధించి చోద్యము చూస్తున్నావు గా స్వామీ !
తనువే నిత్యముగా నొనర్పుమది లే దా చచ్చి ,
జన్మింపకుం
డు నుపాయంబు ఘటింపు , మా గతులరెంట
న్నేర్పులేకున్న లే
దని నాకిప్పుడె చెప్పు చేయగల కార్యంబున్న సంసేవ
జే
సి నినుం గాంచెదఁ గాక కాలముననో ; శ్రీ
కాళహస్తీశ్వరా !
శంకరా ! ఈ శరీరానికి మరమం లేకుండా చెయ్యి. లేదా మరణించిన
తరువాత తిరిగి పుట్టకుండా ఏదైనా సులువైన
ఉపాయం ఏర్పాటుచెయ్. ఆ రెండు చేతకాకపోతే నాకు ఇప్పుడే చెప్పు. నా ప్రయత్నాలేవో నేను చేసుకొని , ఏవో పాట్లు పడి , మరణానంతరం లో నీ
చెంతకు చేరుకుంటాను .
పదునాల్గేలె మహాయుగంబు లొక భూపాలుండు
,చెల్లించె న
య్యుదయాస్తాచల సంధి నొకడా యుష్మంతుడై
, వీరియ
భ్యుదయం బెవ్వరు చెప్పగా వినరొ
అల్పుల్మత్తులై యేల చ
చ్చెదరొ రాజులమంచు నొక్క టకటా ! శ్రీ కాళహస్తీశ్వరా !
శ్రీ కాళహస్తీశ్వరా . ! ఒక రాజు పధ్నాలుగు వేల
మహాయుగములు పరిపాలించాడు. ఒక ప్రభువు ఆయుష్మంతుడై ఉదయాస్తమయ పర్వతముల మధ్య భాగాన్ని
అనేక సంవత్సరాలు పాలించాడు . ఇటువంటి వారి చరిత్రలు విని కూడ నేడు అల్పబుద్ధి గల రాజులు తమ స్ధాయిని మరచిపోయి తాము కూడ రాజుల మని విర్రవీగుచూ
మరణిస్తున్నారు. ఎంత విచిత్రము .
రాజన్నంతనె బోవునా గృపయు ధర్మంబాభిజాత్యంబు
వి
ద్యాజాతక్షమ ,సత్యభాషణము ,విదన్మిత్ర
సంరక్షయున్,
సౌజన్యంబు ,కృతంబెరుగుటయు ,
విశ్వాసంబు గాకున్న దు
ర్బీజ శ్రేష్టులుగా గతంబు గలదే ? శ్రీ కాళహస్తీశ్వరా !
ఈశ్వరా ! ఒక వ్యక్తి రాజైనంత మాత్రముననే అంతకు ముందు అతని లో ఉన్న దయ , ధర్మగుణము
, సత్కులీనత , విద్య , క్షమ , సత్యవాక్యము , పండితులను గౌరవించుట , స్నేహితులను
రక్షించుట , చేసిన మేలును గుర్తుంచు కొనుట , విశ్వాసము కల్గియుండుట మొదలగు మంచి లక్షణములు నశించిపొవును . లేకపోతే రాజులు ఇంత నీచులుగా
మారిపోవడానికి కారణం వేరే లేదు.
అమరస్రీల రమించినన్జెడదు మోహంబింతయు
న్ర్బహ్మప
ట్టము సిద్ధించిన నాసదీరదు ,నిరూఢ
క్రోధమున్ సర్వలో
కముల న్ర్మింగిన మానదిందుగల
సౌఖ్యంబొల్ల , నీ సేవ చే
సి మహాపాతక వారాశి గడుతున్ ; శ్రీ కా ళహస్తీశ్వరా !
ఈశ్వరా ! ఈ మానవులకు దేవతాస్త్రీలను అనుభవించినను కోరిక తీరదు. బ్రహ్మ పదవి లభించినను ఆశ తీరదు . సమస్త
లోకములను మ్రింగివేసినను అకారణ కోపము చల్లారదు . అందువలన ఈ సుఖభోగములు నాకు
అక్కరలేదు . నీ సేవచేసి ఈ మహపాతక మనే
సముద్రాన్ని దాటాలని కోరుకుంటున్నాను స్వామీ !
చను వారింగని
ఏడ్చువారు జముడా ! సత్యంబు గా వత్తుమే
మనుమానంబిక లేదు నమ్ముమని తా రావేళ నా
రేవునన్
మునుగం బోవుచు బాసజేయుట సుమీ
ముమ్మాటికిం జూడగా
చెనటుల్గానరు దీని భావమిదివో ! శ్రీ కాళహస్తీశ్వరా
! ( 42 )
శంకరా ! మరణించిన వారిని గూర్చి ఏడ్చేవారు ఓ యమధర్మ రాజా . !
మేముకూడ తప్పనిసరిగా మరణించి వీని వెనుకే వచ్చెదము . ఎటువంటి సందేహము లేదు అని
వారు శవ సంస్కారవేళ యందు ఆ రేవు నందు స్నానములు చేయుచు చేయు వాగ్దానములే . కాని ఇది తెలివితక్కువ వారు తెలుసుకోలేక భ్రాంతి లో ఉన్నారు స్వామీ !
చదువుతూ .. ఉండండి . మరికొన్ని అందిస్తాను .
*********************************************************************************
.
